Samenwerken gaat makkelijker als we samen werken
Onze aantekeningen voor het ontwerp van de biosensor op een blackboard.
Blogger: Thomas Westerhuis
Inmiddels is het alweer een goede acht jaar geleden dat ik mijn studiekeuze heb gemaakt. Eerst had ik nog geen idee, maar toen ik de open dag van de Hanzehogeschool bezocht, wist ik het meteen. De biologie! Ik was direct verliefd op de complexiteit van de biologische cel. Hoe het in staat is om een vierletterige DNA-code om te zetten in alle schoonheid en diversiteit die wij kennen in de natuur. Van een bacterie tot een giraffe, het begint allemaal met dezelfde biologische bouwstenen van DNA’s, RNA’s en eiwitten.
Nu gebruiken wij ook precies die bouwstenen om binnen ons project een biosensor te maken die het signaal van binnendringende bacteriën herkent. Maar dat probleem van die binnendringende bacteriën los ik niet alleen op – met mijn passie voor biologie. Nee, ons 14-koppig team bestaat uit biologie-, chemie-, en informaticastudenten, en – jawel – studenten die zich bezighouden met kunstmatige intelligentie. Zo’n team met veel disciplines maakt het ook mogelijk om ons probleem breed en multidisciplinair aan te pakken.
Voor interdisciplinair werken moet je de koppen bij elkaar steken.
Meer dan biologie
Sowieso draait het bij iGEM om veel meer dan alleen de biologie. Bij deze competitie gaat het om het volledige plaatje. We staan in het lab om te werken aan onze biologische en elektronische sensor. Tegelijkertijd moeten we in die paar maanden een klein bedrijfje uit de grond stampen. We moeten ons eigen geld ophalen, in gesprek met patiënten en dokters of ze ons product überhaupt zouden willen gebruiken, en bovenal moeten we onszelf organiseren. Samenwerken dus.
Een van onze programmeurs is tot laat in de nacht nog aan het werk.
En als je van februari tot en met november een project doet samen met dertien andere mensen, dan kom je er achter dat iedereen een verschillende manier van werken heeft. En wat blijkt? Hoe iedereen zich voor het project inzet, verschilt per discipline. De programmeurs werken vooral ’s nachts, de chemici werken erg gestructureerd, de designers zijn de sociale lijm, en de biologen? Wij zijn heel goede teamspelers.
Op biotechnologie.nl bloggen drie Nederlandse teams over hun deelname aan de iGEM competitie van 2023. Lees meer over iGEM.
Maar naast al die goede eigenschappen, lopen we natuurlijk ook tegen dingen aan. Zeker als de eerste grote deadlines in zicht komen. Wanneer je doorkrijgt dat sommige mensen beter gedijen onder stress dan anderen. Wanneer het blijkt dat niet iedereen evenveel tijd heeft voor het project. Natuurlijk heb je in elk groepsproject te maken met stress, maar met onze diverse achtergronden moet je soms een extra stap zetten om elkaar beter te begrijpen.
Blijven praten
Op die momenten wanneer obstakels te grote bergen lijken, is het belangrijk om met elkaar te blijven praten. Om elkaar ‘in het echt’ of ‘face-to-face’ te zien. Alleen dan kan je de tijd nemen om te begrijpen waarom die designer moeite heeft met kleine veranderingen. Of alleen dan kan je uitleggen waarom die kleine verandering zo belangrijk is. Doe je dit niet, dan verlies je het begrip voor elkaar, en praat je zo gemakkelijk langs elkaar heen.
Uiteindelijk doen we het project gezamenlijk. Met de rouwdouwers van programmeurs die nachtelijke uurtjes maken. De designers die de boel gezellig houden. De chemici die nauwlettend de voortgang in de gaten houden. En ten slotte, de biologen om de boel als een geheel in elkaar te weven. Met al die diversiteit staan we sterk: ik weet zeker dat wij ons project tot een succes zullen afsluiten.