Overal liggen halfvolle kopjes met koffie, blikjes energydrink, en meerdere half opgegeten broodjes van de kantine. Gestrest brachten we de laatste veranderingen aan in de code en voegden we de laatste teksten en afbeeldingen toe. Iedereen probeert elkaars aandacht te krijgen, en wanneer dit lukt, versta of begrijp je er niets van door alle chaos. Harry, onze codeergoeroe, rent rond als een soort CTO (Chief Technology Officer) die iedereen aanstuurt en zorgt dat alles uiteindelijk werkt. 5, 4, 3 … De laatste code toevoegen en 2, 1 … Iedereen is stil. Iets waar we ruim zes maanden naartoe hebben gewerkt is klaar. En nee, we beschrijven hier geen raketlancering van NASA, maar de laatste paar seconden tot onze webpagina (de wiki) bevroren werd; vanaf nu kunnen wij niets meer veranderen.

Typerend dit jaar in de iGEM competitie zijn de vele structurele veranderingen die de meeste ‘harde’ deadlines toch doen verplaatsen. Zo ook de wiki-freeze, waardoor wij opeens nog maar vierentwintig uur de tijd hadden om aan onze wiki te werken en de laatste veranderingen door te voeren. Gelukkig heeft iGEM ook wel door dat een teamlid gemiddeld maar drie uur slaap krijgt in de week van de deadline. De organisatie gunde ons daarom eerst een goede nachtrust, voordat de codeersluizen weer opengingen. Hoewel wij eigenlijk al klaar waren, konden we met deze tijd toch nog de laatste visuele aspecten van de website optimaliseren.

Nu onze website online staat en we écht niets meer mogen aanpassen, bereiden wij ons voor op de presentaties in Parijs en blikken we als team terug op de afgelopen maanden. In die tijd hebben we meer onderzoek afgerond dan we van tevoren dachten. Ondanks dat we nog veel meer experimenten wilden uitvoeren en optimaliseren, hebben we zeker een paar mooie prestaties in het lab neergezet.

Naast dit alles hebben we als team ook het geluk gehad om met ongelooflijk veel experts en belanghebbende in gesprek te gaan. Dit leverde een hoop nuttige informatie en feedback op. Daardoor pasten we onze strategie na zo’n beetje elk interview aan. Zo zijn wij uiteindelijk beland bij onze nanolichaamproducerende bacterie die zich in de longen en darmen van pluimvee nestelt en daar vogelgriep voorkomt. En dan heb ik het niet alleen over kippen, maar alle soorten pluimvee.

Daarnaast ontdekten we een paar extra voordelen van onze strategie tegenover normale vaccinatie. Experts lieten ons zien dat onze strategie verspreiding van het virus beter tegengaat dan regulier vaccineren, als al onze plannen werken natuurlijk. Omdat onze methode het virus uitschakelt voordat het de cellen van de vogel binnendringt, verspreidt het virus niet naar ander pluimvee. Een normale vaccinatie richt zich vooral op het verminderen van symptomen zoals wij die kennen bij koorts. Dat zorgt er wel voor dat de vogels minder ziek worden en blijven leven, maar het virus heeft in een gevaccineerd lichaam nog steeds min of meer vrij spel om zich te verspreiden.

Het grootste gevaar van het virus voor mensen is zoönose: infectie van mensen met het zeer ziekmakend vogelgriepvirus. Met een beetje pech zitten mensen dan weer in een jarenlange lockdown. Het zoönoseproces wordt versneld wanneer het virus zich veel en snel verspreid, wat de pluimvee-industrie een grote risicogroep maakt. Gezien het specifiek voorkómen van verspreiding de hoogste prioriteit heeft, lijkt onze strategie, wellicht zelfs samen met vaccinatiestrategieën, een mooie toevoeging aan het wereldwijde arsenaal om verspreiding van het virus te voorkomen. Wij kijken enorm uit naar de presentatie tijdens de finale in Parijs, en zijn ook heel erg benieuwd naar wat alle andere teams hebben gedaan!